Steeds dezelfde les

[Sacha]

Goedemorgen,

Gisteren kreeg ik weer een staaltje van dezelfde levensles voorgeschoteld. Waarschijnlijk ben ik nog niet uitgeleerd in deze les. Ik stel me iedere keer de vraag : Hoe komt het toch dat ik dit niet eerder inzie ?

Het gaat erover dat ik altijd vertrouwen aan mensen geef en iedere keer wordt het vertrouwen beschaamd. Het gebeurt dan ook bij mensen die ik al jaaaaaren ken, dus verwacht ik niet dat ze zo handelen. Hoe kan ik dit bij mezelf veranderen ?

Liefs
Sacha

PS Marianne als het hier niet goed staat, verplaats het dan maar

[Marianne]

Lieve Sacha,

Zolang de les niet geleerd wordt, zal het telkens weer verschijnen tot de les echt geleerd is, en dan nog kan je weleens in je eigen valkuil trappen.

Mensen die we al zolang kennen vertrouwen we blindelings en dat is de fout. Maar weet dat ieder mens veranderlijk is, wat op de ene dag nog je vriend/in is, kan deze de andere dag je vijand worden.

Hoe goed je ook iemand kent? luister altijd naar je gevoel en intuïtie, zelfs al is het je eigen kind. Teveel vertrouwen is geen zwakte dan alleen niet sterk in jezelf te staan en blindelings de ander te volgen zonder aan jezelf te denken.

Grenzen stellen is hier ook belangrijk in met iedere persoon in je leven. Mensen voelen en weten hoe ver ze kunnen gaan en hoeveel je toe laat.
En daar maken ze maar al te graag gebruik van, het geeft ze een gevoel van macht en dominantie, zelfs al komen ze niet zo over om het te verhullen.

Deel en vraag gerust.

Liefs
Marianne.


Staat op het goede forum xds hartjes

[Sacha]

Mooi geschreven, Marianne

De 3 woorden die eruit springen :
intuItie
grenzen
eigenwaarde

Een waarheid als een koe

Liefs
Sacha

[Marianne]

Lieve Sacha

Blindelings op eigen gevoel en intuItie bouwen zodat je een grens voor jezelf kan stellen in je eigen kracht. Bij de een kan je je grens wat verleggen, bij de ander een directe grens waarbij je woorden van kracht kan gebruiken.

Een mooi voorbeeld:

Een vogel die op een tak zit
is nooit bang dat de tak zal breken.
Dat komt omdat ze niet op de tak vertrouwt
maar op haar eigen vleugels.

Dat kunnen we van vogels leren:
vertrouwen hebben in onze eigen kracht.